Afval vissen

Afval vissen Het is zondagochtend en een zonnestraal schijnt mijn slaapkamer binnen. Dat is goed nieuws, want vandaag staat de Canal Cleanup op het programma. Na het ontbijt stappen mijn man en ik en onze 3 kinderen op de fiets richting Huszar, het café waar we verzamelen in het centrum van Delft: de kinderen hun laarzen aan en klaar voor een leuk avontuur. Bij Huszar worden we opgewacht door de organisatoren. Onze namen worden afgetekend op een lijst met heel veel namen, want in totaal doen er maar liefst 200 vrijwilligers mee met deze schoonmaakactie. Er zijn verschillende startplekken in de stad om het overzichtelijk te laten verlopen en de mensen die net als wij bij Huszar starten, staan netjes op 1,5m van elkaar te trappelen om in een boot te stappen of lopend op jacht te gaan naar afval. We speuren het water en de kades af op zoek naar afval Schipper Ron van Stichting Stunt verwelkomt ons aan boord van zijn boot de Almende waar de grijpers al klaar liggen. We krijgen nog handschoenen en hesjes van de organisatie mee en vertrekken. We varen helemaal naar het verste punt en speuren onderweg al het water en de kades af. Het valt mee zo op het eerste gezicht. Of valt het tegen? Onze kinderen hopen op een ‘goede vangst’; wij zijn blij dat er minder lijkt te drijven dan vorig jaar. Maar de schijn bedriegt… Op de terugweg stuurt schipper Ron behendig van links naar rechts over het water en zijn wij druk in de weer met grijpers en schepnetten, soms half uit de boot hangend om toch net bij dat ene flesje te kunnen. Omdat er ook veel op de kanten ligt vlakbij of net aan de rand in het water waar de Almende niet bij kan komen, besluiten we om ons te verdelen: aan beide kanten iemand op de kade en de rest vanuit de boot. Een goede vangst is het zeker: van ‘gewone’ dingen als blikjes, flesjes en plastic zakjes tot aan een speelgoedkrokodil, een broekriem en zelfs een stoeltje van een skelter. Je zou toch zeggen dat iemand dat niet zomaar kan verliezen… Van ‘gewone’ dingen als blikjes en plastic flesjes tot aan een speelgoedkrokodil Moe maar voldaan komen we 2 uur later aan bij het eindpunt waar we onze lading lossen. De vuilniszakken worden gewogen en het gewicht wordt opgeteld bij het totaal. Er is deze ochtend 538kg vuilnis uit en langs het water opgeruimd, wat een hoeveelheid! Onze kinderen kijken ondertussen hun ogen uit naar wat er allemaal ligt. Onze jongste van 7 jaar wijst naar een fiets en zegt: “Waarom gooit iemand die nou weer in het water, die fiets is nog mooier dan die van mij!” Het antwoord op die vraag kan ik niet geven. Wel weet ik dat wij volgende keer zeker weer mee doen! Wil je ook je handen uit de mouwen steken? Alleen of met familie of vrienden? Kijk dan bij de actuele hulpvragen.  Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward

Lees het verhaal

Geïnspireerd...?

Meld je aan

Meer inspiratie?

Bekijk alle verhalen