Het verhaal van Paula

Paula verzint elke week weer iets leuks voor Kiki. De ene keer spelen ze met klei, de andere keer bakken ze pannenkoeken of gaan ze naar de speeltuin, het bos of de ballenbak. Of ze zet een bakje met schuim op tafel. “Dat laatste was een minder goed idee: de hele huiskamer zat onder het schuim van het rondblazen en handen klappen”, lacht Paula.

Samen met haar vriend Bob is ze gastgezin/speelmaatje van de 6-jarige Kiki, een energiek en enthousiast meisje met autisme. De ouders zijn soms overbelast in de zorg voor hun dochter. Door de hulp van Paula heeft het meisje een heerlijke middag en worden de ouders even ontlast. “Bob en ik bieden haar een soort tweede thuis waarin we dingen doen die elk kind van die leeftijd meemaakt: lekker spelen. Ze kan haar energie volop kwijt en wij vinden het geweldig om achter haar aan te rennen.”

Paula is student Wiskunde in Leiden en heeft, hoe jong ook, al een lange staat van dienst als vrijwilliger. Ze was al eerder jongerencoach en begeleidde jongeren die in een sociaal isolement zitten. Ook was ze ruim twee jaar scoutingbegeleider en liep stages bij kleuterklassen. Ook Bob was begeleider bij de scouting en weet hoe je met kinderen kunt omgaan. Hij studeert Elektrotechniek in Delft. Om speelmaatje of gastgezin te worden van VTV is ervaring een pre, maar geen vereiste.

Paula heeft bewust gekozen om een kind met een beperking te begeleiden. “Alles is altijd op Kiki aangepast en op onze middag behandelen we haar als een gewoon meisje door alledaagse activiteiten met haar te doen. Daardoor dragen we juist bij aan haar gevoel van gewoon zijn”, zegt Paula.

VTV heeft, omdat het om een meisje met autisme gaat, gevraagd om de begeleiding voor langere tijd te doen. “Het gebeurt wel eens dat mensen na een paar weken zeggen: ‘Doe toch maar niet’. Wij weten dat we een verbintenis zijn aangegaan met een meisje dat daar behoefte aan heeft. Daar hebben we bewust ja tegen gezegd. We plannen onze week om de middag met Kiki heen en zijn daardoor ook even weg uit onze drukte. Het geeft ons ook ontspanning.”

Vrijwilligerswerk past in het leven van Paula. “Het geeft me zoveel energie. Ik vind het belangrijk iets voor anderen te betekenen en ik hoef daar geen bedankje voor. Dat ik Kiki zo zie stralen en genieten, geeft mij voldoening. Net als de stapjes in de ontwikkeling die ze doormaakt. Zo vond ze de glijbaan eerst te moeilijk. We hebben haar keer op keer geholpen tot ze het zelf durfde. De trots die je ziet omdat het lukt, is onbeschrijfelijk. Ze is niet te stoppen en je hoort haar gieren van plezier. Ik geniet daarvan.”

Dankzij het doen van vrijwilligerswerk heeft Paula veel mensenkennis opgedaan. “Mensenkennis doe je niet op in de schoolbanken. Dankzij vrijwilligerswerk leer je beter met mensen omgaan. Je begrijpt beter waar reacties vandaan komen. Naar een ander luisteren is belangrijk. Wat zegt hij/zij en waar komt die reactie eigenlijk vandaan? Het zijn lessen waar je je leven lang iets aan hebt.”

De vriendinnen van Paula weten dat ze vrijwilligerswerk doet en bewonderen haar daarom. “Veel vrienden zeggen: ‘Jeetje hoe doe je dit?!’ Maar zo zie ik het niet. Het maakt onderdeel uit van mijn leven en ik kan gewoon met het avondleven meedoen. De middag met Kiki is voor mij een verrijking en veel waardevoller dan op de bank hangen en een film op Netflix kijken.”

Ouders van kinderen met een beperking hebben vaak een druk leven. Veel aandacht gaat uit naar dit kind, terwijl de andere kinderen natuurlijk ook de nodige aandacht vragen. Het is dan fijn te kunnen rekenen op een oppas of speelhulp. Iemand die bekend is met de situatie in het gezin en bij wie het kind met een beperking zich thuis voelt. Vrijwillige Thuishulp ook iets kan betekenen voor de broertjes/zusjes van het kind met een beperking. Zij vinden het vaak ook leuk een-op-een aandacht te krijgen.