Muziek voor kids in het ziekenhuis
Helende kracht van muziek
Het was in zijn zwarte periode dat Koerts oog viel op een stichting die kinderen in zorginstellingen muziek wil laten maken: Muziekids. Als chronisch patiënt weet hij maar al te goed hoe het er in een ziekenhuis aan toe gaat. ‘Je verveelt je de helft van de tijd suf, hoe moet dat wel niet voor kinderen zijn? Muziek is zo belangrijk. Als kinderen toegang tot muziek hebben, vergeten ze even dat ze een patiënt zijn, net als ik.’
Muziekids
Hoe mooi zou het niet zijn als kinderen in zijn ziekenhuis niet ook de mogelijkheid kregen om muziek te maken? Hij ging zich hard maken voor de stichting.
‘De stichting heeft inmiddels een vijftal ziekenhuizen geholpen met een eigen muziekstudio, maar de investeringen zijn fors. De bouw, de inrichting, hygienevoorschriften, de locatiecoördinator die de studio beheert en de inzet van muziekvrijwilligers regelt voor al die kinderen die er gedurende de dag komen.’
Afijn ook in Breda was de interesse gewekt, maar ja toen kwam corona en stonden de hoofden de andere kant op. Begrijpelijk, maar het liet hem niet los. Koert heeft voor nu zijn focus naar 'Brabant' verlegd.
Muziekstudio ziekenhuizen
Want in de ziekenhuizen waar een studio is, ziet hij kinderen met een andere energie binnenkomen. ‘Even lekker op het drumstel raggen. Niet in alle gezinnen wordt gepraat, soms is ziekte moeilijk bespreekbaar, dan merk je dat muziek gesprekken triggert. En ook niet onbelangrijk: broertjes en zusjes weten de weg naar zo’n studio ook te vinden. Als je dag in dag uit aan het ziekbed van broer of zus moet plaatsnemen, is het fijn een ontsnapping te hebben. Ik heb ook al gezien dat als artsen en verplegend personeel zich even muzikaal laten gaan, er iets heel moois ontstaat.’
Overigens is een studio geen vereiste. Er zijn ook online mogelijkheden, met tablets, apps en een trolley die door het gebouw kan met instrumenten. ‘Dan gaan kinderen zelf aan de slag met muziek, eventueel ondersteund door een muziekvrijwilliger. Als je die behoefte hebt wordt een instrument gebracht en kun je lekker even muziek maken.’
Als kinderen toegang tot muziek hebben, vergeten ze even dat ze een patiënt zijn, net als ik.’
Muziekids Troubadour
En dan is er nog de Muziekids Troubadour. ‘Dat zijn vrijwilligers die naar het ziekenhuis komen om met kinderen muziek te maken, op de kamer of in speel- of wachtruimtes. Of een muzikale boodschap van ouders aan hun kind te geven.’
Natuurlijk ziet hij het liefste dat alle ziekenhuizen en zorginstellingen voor kinderen een studio krijgen, het Amphia voorop. ‘Dat is toch een beetje mijn ziekenhuis.’ Daarom zet hij zich nu ook keihard voor de stichting in. Geven is voor hem een natuurlijk gegeven. ‘Verdiepen in wat de ander nodig heeft en wat jij daarin kan betekenen. Het helpt namelijk niet alleen de ander, maar uiteindelijk ook jezelf. Toen ik voor Muziekids bezig ging, was dat de sleutel tot berusting in mijn eigen proces. Dat dit het was: een nieuwe zingeving.’
Over Koert
Voor zijn jongste dochter is hij de vader die altijd pijn heeft. Voor zijn zoon stierf de hoop op een voetballende vader de dag dat hij de drempel over strompelde. Hoewel de chirurg had gezegd dat zijn vader na de operatie weer een balletje zou kunnen trappen, had hij maar een blik nodig om te weten dat deze man nooit met hem zou kunnen voetballen.
Koert Hommel was niet altijd een man met chronische pijn. De pijn dook voor het eerst op in het eerste jaar dat hij toerisme in Breda studeerde. Een hernia. So what? Hadden wel meer mensen. Dat hij wekenlang op bed lag en zijn medestudenten hem van studiestof voorzagen, was ok. Afijn, die hernia verdween na een operatie.
Na vijftien jaar keerde de pijn terug. Deze keer hielp niets. Het enige dat verlichting bracht, was muziek . Als hij een half uurtje op de piano pingelt, worden de pijnprikkels uitgeschakeld. Dan zijn z’n hersenen met andere dingen bezig. Langer achter de piano is helaas geen oplossing, dan komt de pijn terug. Het was in zijn zwarte periode dat zijn oog viel op een stichting die kinderen in zorginstellingen muziek wil laten maken: Muziekids.
Inmiddels gaat het 'wel oke' met Koert. De pijn zit nog niet te veel in de weg, maar dat is geen garantie. Want als hij in al die jaren iets heeft geleerd, is het wel dat pijn een onvoorspelbare metgezel is. Gelukkig vindt hij in muziek én zijn vrijwilligerswerk kracht en berusting 'en nieuwe zingeving.’
De impact van vrijwilligerswerk op hem is groot, want juist door zijn Muziekids ervaringen besloot Koert een deel van zijn spaarzame energie in te zetten voor een tweede stichting: de 'Landelijke Pijn Organisatie'. Zelf opgezet, samen met een andere pijnpatiënte.