Loes en haar helden
Loes is via GOvoorelkaar erg goed geholpen bij de klussen in haar huis. "Schatten van mannen zijn het!", zegt ze.
"Omdat mijn zoon geen tijd had om me te helpen bij de klussen in mijn huis, plaatste ik een oproep op GOvoorelkaar. Ben reageerde, en hij kwam gelijk. Een week later was er al van alles opgehangen. Ook heeft hij mij geholpen bij het snoeien van de heg. Toen mijn zoon later op bezoek kwam, was het eerste wat hij zei: "Mam, wie heeft dat schilderij opgehangen?!", en ik heb vol trots laten zien wat Ben allemaal voor mij gedaan had.
Ik heb vol trots laten zien wat Ben allemaal gedaan had
Later plaatste ik een oproep op GOvoorelkaar, of er iemand was die plafonnières wilde komen ophangen. Hans zag mijn oproep en reageerde direct. Even later kwam hij bepakt en bezakt met een hele hoop gereedschap naar mij toe. Nou, die klus was niet niks! Hans heeft ontzettend hard gewerkt, hij had wel een flinke kop koffie verdiend.
Maar hij was nog niet uitgeholpen, hoor. Er moest een kast opgehaald en in elkaar gezet worden, en ik vroeg Hans of hij me daarbij kon helpen. Hij wist niet of hij op korte termijn tijd had. Maar, twee dagen later werd er opeens aangebeld, en daar stond hij al!
Ik ben nog steeds zo dankbaar!
Ik ben deze twee schatten van mannen nog steeds heel erg dankbaar. Prachtig, hoe snel en kundig ze mij geholpen hebben. Ook tijdens de bakken koffie was het steeds erg gezellig. Ik wil hen graag in het zonnetje zetten, ik vind het erg bijzonder dat ze me zo goed hebben geholpen."
Zehra en Anne
Zehra en Anne "Daar stond ik dan, al een half uur te zoeken tussen de kinderboeken in de bibliotheek. Wat zou ze leuk vinden? Wat leest een kind van 4 in godsnaam? Zou ze van dieren houden? Ik wist het écht niet en besloot uiteindelijk maar om mijn kansen te spreiden. Met een overvolle tas kwam ik uiteindelijk naar buiten gestormd. Ik was klaar om mijn eerste voorleessessie met Zehra te beginnen. Meteen toen ik binnenkwam voelde ik me helemaal thuis. Lekker met mijn sokken op de met paars fluweel beklede bank kruipen, een Turks theetje erbij en een vrolijke betweter in een prinsessenjurk die geen minuut stil kon zitten. Dat was de rode draad van alle voorleesuurtjes wel, denk ik zo. Zehra was een energieke spring-in-het-veld die het véél te leuk vond dat ik kwam. Voordat ik mijn jas uit had, moest er alweer een nieuw tasje geshowd worden of werd ik de poppenhoek ingetrokken om te spelen. Zehra was een energieke spring-in-het-veld die het véél te leuk vond dat ik kwam Maar ik kwam natuurlijk om voor te lezen. Zehra had namelijk erg veel moeite met de Nederlandse taal. Ze was net naar de basisschool gegaan en kon haar klasgenootjes en juffrouw bijna niet verstaan. Ook kon ze zichzelf niet verstaanbaar maken in het Nederlands, wat erg vervelend voor haar was. Ik kwam elke week een uurtje voorlezen, om haar een beetje te helpen. Vorige week heb ik Zehra haar diploma mogen geven en wat was ze trots! En vooral: wat was ik trots! Het is gek om terug te kijken op deze 20 weken, en te bedenken hoe snel het eigenlijk is gegaan. In het begin waren 'ja' en 'nee' de enige woorden die ze tegen me zei. Zinnen maken gingen bijna niet, en ze wist niet hoe ze me dingen kon vertellen.. Nu kletst ze me de oren van mijn kop over wat ze gedaan heeft op school die dag en legt ze me precies uit waarom ik de grote zus ben en dat ik de poppen op tijd eten moet geven. Tja.. nu is het weer aan haar moeder om deze spraakwaterval aan te horen!" Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal